وصیّت بی نقطه!
مردی ثروتمند بدون فرزند، که به پایان زندگی‌اش رسیده بود، کاغذ و قلمی برداشت تا وصیت نامه خود را بنویسد:
«تمام اموالم را برای خواهرم می گذارم نه برای برادر زاده‌ام هرگز به خیاط هیچ برای فقیران.»
اما اجل به او فرصت نداد تا نوشته اش را کامل کند و آن را نقطه گذاری کند. پس تکلیف آن همه ثروت چه می شد؟!
برادر زاده ی او تصمیم گرفت آن را این گونه تغییر دهد:
«تمام اموالم را برای خواهرم می گذارم؟ نه! برای برادر زاده‌ام. هرگز به خیاط. هیچ برای فقیران.»
خواهر او که موافق نبود، آن را این گونه نقطه‌گذاری کرد:
«تمام اموالم را برای خواهرم می گذارم. نه برای برادر زاده‌ام. هرگز به خیاط. هیچ برای فقیران.»
خیاط مخصوصش هم یک کپی از وصیت نامه را پیدا کرد و آن را به روش خودش نقطه‌گذاری کرد:
«تمام اموالم را برای خواهرم می گذارم؟ نه. برای برادر زاده‌ام؟ هرگز. به خیاط. هیچ برای فقیران.»
پس از شنیدن این ماجرا فقیران شهر جمع شدند تا نظر خود را اعلام کنند:
«تمام اموالم را برای خواهرم می گذارم؟ نه. برای برادر زاده‌ام؟ هرگز. به خیاط؟ هیچ. برای فقیران.»
نكته اخلاقی:
به واقع زندگی نیز این چنین است:
او نسخه‌ای از هستی و زندگی به ما می دهد که درآن هیچ نقطه و ویرگولی نیست و ما باید به روش خودمان آن را نقطه‌گذاری کنیم.
از زمان تولد تا مرگ تمام نقطه گذاری ها دست ماست.
«فارغ
از اعتقاد مذهبی و یا غیرمذهبی به هستی و زندگی، از علامت تعجب تولد تا
علامت سوال مرگ، همه چیز بستگی به روش نقطه‌گذاری ما دارد»!